Εργοθεραπεία
Η εργοθεραπεία είναι η επιστήμη που ασχολείται με παιδιά τα οποία παρουσιάζουν δυσκολία στην εκτέλεση δραστηριοτήτων που αφορούν την ατομική φροντίδα, την οργάνωση της μελέτης, την κοινωνική αλληλεπίδραση αλλά και το παιχνίδι.
Πότε ένα παιδί χρήζει αξιολόγησης και θεραπείας;
Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Σύλλογο Εργοθεραπευτών, εάν το παιδί παρουσιάζει 3 ή περισσότερες από τις παρακάτω δυσκολίες καλό θα είναι να παραπεμφθεί για εργοθεραπευτική αξιολόγηση:
- Δεν παίζει με παιχνίδια της ηλικίας του
- Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί
- Έχει μειωμένο μυϊκό τόνο
- Δυσκολεύεται στην κατανόηση της θέσης του σώματος στο χώρο
- Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει εντός πλαισίων, να κάνει puzzle ή να κόψει με ψαλίδι
- Αντιστρέφει γράμματα/αριθμούς, δεν αφήνει περιθώρια μεταξύ των λέξεων
- Η ομιλία του είναι δυσνόητη
- Παρατηρείται εμφανής καθυστέρηση στην ανάπτυξη λόγου και ομιλίας
- Κουράζεται εύκολα κατά τη σχολική του εργασία
- Δεν του αρέσει να χοροπηδάει, να κάνει κούνια, αποφεύγει γενικά την παιδική χαρά
- Παρατηρείται υπερευαισθησία ή υπαισθησία σε οσμές, γεύσεις, θορύβους και αγγίγματα
- Αντιμετωπίζει δυσκολίες στο φαγητό
- Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μία δραστηριότητα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεταβεί σε άλλη
- Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από άλλα παιδιά για να μάθει καινούρια πράγματα
- Είναι υπερκινητικό
- Δυσκολεύεται να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες
- Δυσκολεύεται να κάνει φίλους της ίδιας ηλικίας
- Έχει μειωμένη αυτοπεποίθηση
Τι είναι η αισθητηριακή ολοκλήρωση;
Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι μια εγγενής νευροβιολογική διαδικασία, μέσω της οποίας ο εγκέφαλος πραγματοποιεί την ολοκλήρωση και αποκωδικοποίηση του αισθητηριακού ερεθίσματος. Όλες οι αισθήσεις συνδέονται μεταξύ τους στον εγκέφαλο. Οι δυσκολίες στις οποίες εστιάζεται η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι σε συστήματα όπως το απτικό, αιθουσαίο και ιδιοδεκτικό. Αν και είναι λιγότερο γνωστές οι λειτουργίες αυτών των συστημάτων, είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τη ζωή μας, καθώς μέσω αυτών αντιλαμβανόμαστε και αντιδράμε στα διαφορετικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος.
Σε περιπτώσεις με δυσλειτουργία του απτικού συστήματος το άτομο αποφεύγει τη σωματική επαφή ή ακόμα και να λερώσει τα χέρια του. Νιώθει αποστροφή για τροφές με συγκεκριμένη υφή ή ρούχα με συγκεκριμένα υφάσματα και παραπονιέται όταν χρειάζεται να πλύνει τα μαλλιά ή το πρόσωπο του.
Η δυσλειτουργία στο αιθουσαίο σύστημα έχει σαν αποτέλεσμα το άτομο να παρουσιάζει φοβίες σε κινητικές δραστηριότητες, όπως είναι οι κούνιες, τσουλήθρες, ράμπες, κατηφόρες ή ανηφόρες, δυσκολία στο σκαρφάλωμα ή στο κατέβασμα από σκάλες, αποφυγή βαδίσματος ή συρσίματος σε ασταθείς ή κεκλιμένες επιφάνειες.
Τα παιδιά με δυσλειτουργία στο ιδιοδεκτικό σύστημα είναι αδέξια, δεν αντιλαμβάνονται τη θέση του σώματος ή έχουν περίεργη στάση του σώματος, δυσκολεύονται να χειριστούν μικρά αντικείμενα και σε μικρότερη ηλικία έρπουν ελάχιστα.
Εφόσον το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού παρατηρήσει ορισμένες από τις προαναφερθείσες δυσκολίες, είναι σκόπιμο να συμβουλευτούν οι γονείς έναν ειδικό εργοθεραπευτή για μία πρώτη αξιολόγηση.